Ta książka, żywo dyskutowana na całym świecie, przynosi odpowiedź na nieustannie nurtujące nas pytanie, jak to się dzieje, że zdolni uczniowie stają się zaledwie przeciętnymi pracownikami, albo że osoby o wysokim ilorazie inteligencji nieraz z trudem radzą sobie w życiu. Jeśli nawet pytanie to wydaje się banalne, to odpowiedź – którą dokumentują najnowsze badania naukowe – obala dotychczasowe poglądy na rolę intelektu w odniesieniu życiowego sukcesu. Zależy on bowiem w głównym stopniu od samoświadomości, tj. od kontrolowania własnych emocji, zapału i wytrwałości w dążeniu do celu, a także od zdolności do empatii i umiejętności zachowań społecznych. Czyli – jak to określa autor – od współczynnika inteligencji emocjonalnej.

W książce tej, Dr Daniel Goleman stawia tezę, że jesteśmy zaprogramowani na związki społeczne i że związki mają zaskakująco głębokie znaczenie dla wszelkich aspektów naszego życia. Nasze reakcje na zachowania innych oraz ich reakcje na nasze zachowania wywierają przemożny wpływ na biologię naszego organizmu, inicjując złożone reakcje hormonalne, które regulują wszystko: od pracy serca po układ odpornościowy. A zatem dobre stosunki z innymi są jak witaminy, a złe – jak trucizna. Jak więc żyć, by czerpać jak najwięcej „witamin“? Czy istnieje taki sposób wychowania dzieci, który zagwarantuje im szczęście? Może system Montessori? Na czym powinna się opierać trwałość małżeństwa? Jak szefowie i nauczyciele mogą wydobyć to, co najcenniejsze, od swoich pracowników i uczniów? Jak podzielone nienawiścią i przesądami grupy społeczne mogą żyć razem? Goleman odpowiada nam na te pytania radykalnie: natura dała nam skłonność do empatii i współpracy – musimy jednak rozwijać w sobie inteligencję społeczną, aby pozytywnie rozwiązywać problemy współistnienia z innymi.